Dawno tu nie pisałam. Bardzo mi was brakowało przez ten czas. Tak wiele rzeczy się wydarzyło. Jak tylko powiedziałam mamie, że mam depresje od dłuższego czasu to zaczęła się o mnie jeszcze bardziej martwić. Co było nie do zniesienia. A ja chciałam żeby mnie tylko zrozumiała, ale ona widziała tylko najgorsze. I te rozmowy co chwilę... Nie mam ochoty już do tego wracać. To był najgorszy błąd jaki popełniłam mówiąc o tym mamie. Teraz udaje, że wszystko jest wspaniale byleby do tego nie wracać. Chociaż nie daje rady już. Przez ostatni czas straciłam przyjaciół na których mi zależało. Zaniedbuję szkołę. Oceny lecą w dół. Moja lista godzin nieusprawiedliwionych się powiększa... Nie potrafię znaleźć szczęścia. Zamykam się w sobie. Nie umiem rozmawiać z ludźmi. Czuję się jakaś obca na tej planecie.
