#50

Ledwo wchodzę na samą górę po tych schodach. A serce wali mi w całym ciele, w głowie. Moje oczy wyglądają jak smoła. Nie widać w ogóle mojej zielonej teczówki. Słabo mi, nie potrafię złapać tchu. Zaraz się przewrócę. Może będę mieć wylew. Przeszło. Co za ulga. [...] Stoję przed drzwiami. Próbuję tam wejść. Tak bardzo chcialabym przekroczyć próg tego pomieszczenia. Nic z tego. Za bardzo się boję. Pozna prawdę, że kłamię i co ja wtedy powiem? Długo tak nie pociągne, kiedyś będę musiała to zrobić. Nie uwolnię się od tego nałogu. Nie umiem. On jest silniejszy.